Verscholen in het groen,
een camera geklemd in de hand, richtend op een dier,
uiterlijk zo rustig, maar van binnen slaat je hart,
en balts van verlangen
om hem op de gevoelige plaat te vangen.

Je wacht met engelengeduld op dat volmaakte moment,
dat hij jou in het aura van de zon,
zijn schuchtere blik toezendt,
om hem te doen verstarren,
met een flits en zachte zoem,
en hem liefdevol te schenken,
eeuwige roem.

Even later vlucht hij weer,
naar de boezem des natuur,
maar hij weet dat hij straks,
jou schenken mag,
de apothese van de dag!